Εναρμονισμένοι με την εξέλιξη της επιστήμης της φυσικοθεραπείας και την όλο και μεγαλύτερη τεκμηρίωση της στην επίδραση της υγείας των ανθρώπων ,διαμορφώσαμε έναν χώρο ο οποίος καλύπτει τις ανάγκες μιας μεγάλης γκάμας ασθενών(μυοσκελετικά -νευρολογικά),από τα πρώτα στάδια της οξείας φάσης ενός τραυματισμού μέχρι και το τελευταίο στάδιο της αποκατάστασης τους. Η πρώτη επαφή με τον ασθενή  γίνεται με σκοπό την καταγραφή ενός λεπτομερέστατου ιστορικού το οποίο θα μας οδηγήσει στη διαμόρφωση του εξατομικευμένου προγράμματος αποκατάστασης.

Από κει και πέρα άτυπα θα μπορούσαμε να διακρίνουμε την παρέμβαση μας στον ασθενή ως παθητική και ενεργητική. Η διάκριση αυτή διαμορφώνεται εντόνως τα τελευταία χρόνια λόγω της εξέλιξης της επιστήμης της φυσικοθεραπείας και την επιβεβαιωμένη αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής άσκησης σαν μέσο αποκατάστασης πολλών τραυματισμών και συστηματικών παθήσεων.

Πιο συγκεκριμένα ,στα πρώτα στάδια ενός οξέος περιστατικού ο στόχος μας είναι η μείωση του πόνου και η διαχείριση της υπάρχουσας φλεγμονής , δεδομένα τα οποία δημιουργούν μια πληθώρα συμπτωμάτων. 

Σε αυτό το στάδιο η χρήση παθητικών μέσων και τεχνικών είναι επιβεβλημένη για την καταστολή της οξείας φάσης, το συντομότερο δυνατό ,για την είσοδο του ασθενούς σε ένα εξατομικευμένο και πλήρως προσαρμοσμένο πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης σε αυτόν. Η χρήση Tecar, βιοϊατρικού βελονισμού, τεχνικών manual therapy, διάφορων μορφών ηλεκτροθεραπείας, εργονομικών συμβουλών στα πλαίσια επεξήγησης του πόνου και των ιδιαιτεροτήτων αυτού, αποτελούν μερικές από τις παθητικές τεχνικές και μέσα που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση.

Με τη μείωση των συμπτωμάτων και την επαναφορά της λειτουργικότητας η μετάβαση από την παθητική αντιμετώπιση στην ενεργητική θεωρείται επιβεβλημένη για τη διατήρηση και τη μονιμοποίηση των αποτελεσμάτων της θεραπείας. Σε αυτά τα πλαίσια η διαμόρφωση ενός προγράμματος θεραπευτικής άσκησης από τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή καθιστά μονιμότερα τα αποτελέσματα της θεραπείας βοηθώντας με αυτό τον τρόπο στην καταπολέμηση του θέματος του και την επαναφορά στην καθημερινότητα.

Μέσω της λεπτομερούς λήψης ιστορικού και με το πέρας της παθητικής αντιμετώπισης ο φυσικοθεραπευτής θα διαμορφώσει το κατάλληλο πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης αναλόγως με τις ελλείψεις του ασθενή έχοντας σαν στόχο τη μείωση του πόνου, τη βελτίωση της δύναμης , του εύρους κίνησης , της ισορροπίας ,τη συνέργια των κινήσεων κτλ. Τέλος, μέσω του προγράμματος ο θεραπευτής έχει τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει ακόμα καλύτερα τον πάσχοντα σχετικά με το θέμα υγείας του, καθώς ο ασθενής που αποτελεί μέρος της λύσης και όχι απλά θεατής , ενισχύει την αποτελεσματικότητα της θεραπειας.